ONLİNE SINAV ANALİZ

"Bir başkasının sorununu kendi sorunuymuş gibi benimseyip yardıma koşabilmek, birlikte ağlayıp birlikte gülmek demektir."

"Bugün seni her zamankinden daha dinç görü­yorum."

Kara tren katar katar
Derdin derdime dert katar

(I) Faruz Nafiz'in, şiirine bu koşmayı sokusu biraz da estetik bir gaye taşır. Bu şekilde o şiirin monotonluğunu gidermek istiyor. 
(II) Seçmiş olduğu anlatım tarzı da bunu gösteriyor. 
(III) Öyleyse neden şâir onu kendi dili ile konuşturmuyor? 
(IV) Şeyhoğlu'nun düşüncelerini kendisi ifâde ediyor.

I.Havada bir dost eli okşuyor derimizi,

II.Boynu bükük adalar tanıyor sanki bizi 
III.İçimize çevirip nemli gözlerimizi, 
IV.Geçtik yabancı gibi yakınından Rodos'un.

“Birden, havada karanlığı bir ustura gibi acısız ve belirsiz yaran bir beyaz şimşek parladı.”

"Bir millet, kendisini hiçe sayarak yabancıların manevi kölesi olursa, er geç maddi kölesi de olur."

I. kesin sonuçlara

II.  denemede yazar

III. değildir

IV.  varmak zorunda

Bir zamanlar yemyeşil bir köy vardı. Bu köyde yaşlı bir karı koca yaşardı.

Bir gün yaşlı kadın kocasına sürpriz yapmak istedi. Doğru mutfağa girip güzel bir kurabiye hazırladı. Bu kurabiye oldukça büyük ve çocuk şeklindeydi. Üzümden gözleri, pembe şekerden şapkası vardı.

Yaşlı kadın kurabiyeyi tepsiye koydu, sonra da fırında pişirdi.

Yaşlı adam mis gibi kurabiye kokusunu duyunca doğru mutfağa koştu. O sırada kadın fırının kapağını açtı.

Bir de ne görsünler? Kurabiye çocuk canlanıp ayağa kalkmaz mı?

Yaşlı adamla yaşlı kadın durmadan "Dur" diye bağırıyorlardı. Ama kurabiye çocuk koşuyor, çimenlerin üstünde zıplıyordu. Bir yandan da şarkı söylüyordu.

- Ben kurabiye çocuğum. Koşar, oynar, zıplarım. Lay, lay, lay.

Yaşlı karı koca bağıra dursunlar, kurabiye çocuk hiç durmadan saatlerce koştu.

Akşam oldu. Yaşlı kadın ile yaşlı adam olanlara bir türlü akıl erdiremezken kapı iki kere çaldı.

Kurabiye çocuk geri dönmüştü. İkisi de buna çok sevindiler. Kurabiye çocuğu yememeye karar verip "Sen bizim torunumuz ol" dediler.

Hep beraber mutluluk içinde yaşadılar.

"Ben bir tek kitap okuyandan korkarım." Buyur­muş bir eski Yunan filozofu. Kim bu bir tek kitap okuyan? Tek düşünceye saplanıp kalan mı? Dünyaya daracık bir delikten bakan mı? Çağının gelişmelerine kapalı duran mı, kendi doğruların­dan başkasına göz açmayan mı? Hepsi de aynı kapıya çıkmaz mı?

?Babam, sabah kalktığımız kadar cahil, gece yatağa girmenin en büyük günahlardan biri olduğuna inanırdı. Her gün yeniş bir şeyler öğrenmememizi isterdi. Belirli bir şey öğrenmemizi öğrenmek istemezdi,öğrendiğimiz her yeni şeyin bizi bambaşka bir insan yaptığını ve bizleri tekdüzelikten ve sıkıntıdan kurtardığını söylerdi. Akşam yemeğinde öğrendiğimiz bilgileri hep birlikte paylaşırdık.?

(I)Bir sevdadır Karadeniz.(II)Ağaçlarla dolu, bir huzurdur Karadeniz.(III)Su kanalları atıklarla dolu bir yerdir.(IV)Bir sevgidir Karadeniz.