ONLİNE SINAV ANALİZ

Mustafa, eş anlamlı söcüklerin yazılı olduğu trene binerse memleketine gidebilecek.

Sabah kalkar kalkmaz, artık annemin uyarmasını beklemeden, dişlerimi fırçalayıp yüzümü yıkıyorum. Sabahları herkese ?Günaydın!? akşamları ?İyi akşamlar!? demeyi unutmuyorum. Sokakta yardıma muhtaç olanları karşıdan karşıya geçiriyorum. Elindeki torbaları taşıyabileceğim bir yaşlı görmek için gözümü dört açıyorum. Arkadaşlarımın saçını çekmiyorum, defterlerini karalamıyorum. Ama nasıl oluyor bilmiyorum. Bir de bakıyorum ki büyüklerin yaramazlık diye adlandırdıkları şeyleri yine yapıvermişim.

Eskiden elektrik olmadığı için sokaklar aydınlık değilmiş. Radyo ve televizyonda yokmuş. Böyle olması, çocukların işine geliyormuş. Alacakaranlıkta sokağa çıkıp oyun oynamanın tadına doyamıyorlarmış.

Her yerden daha güzel
Bizim için burası.
Okul, sevgili okul!
Neşe, bilgi yuvası
Güzel kitaplar burada,
Birçok arkadaş burada.
İnsan nasıl sevinmez,
Böyle yerde okur da.
Senin çatın altına,
Girmez kötü duygular
Bilgi giren yerlerde
Kalmaz artık kaygılar.

?Ahmet ile dedesi bir köyde yaşıyordu.?

Sevgi nedir?
sevgi; "önce ben" yerine sen diyebilmek,
kendinden önce onun mutluluğunu düşünebilmektir.
Onun yanında huzur bulmak güven duymaktır.

Göklerden yücedir ayın, yıldızın,
Dalgalan durmadan sönmesin hızın.
Bu kutsal toprağa bir gün ansızın,
Yürüyüp düşmanlar girmesin sakın.

Kitaplar en iyi dostlarımızdır. Onlar hiç şikâyet etmezler. Dilediğimiz yere bizimle gelirler. Bize bilgi vermek için çırpınır dururlar. Bize asla kötülük etmezler. Kısacası kitap, iyi bir yol arkadaşı, bilgi hazinesidir.

Onur, uzayda yol aldıkça yıldızlara yaklaşacağını zannediyordu. Düşündüğü olmadı. Çünkü yıldızlar Dünya?dan çok uzaktı. Bunları düşünürken birden Ay?ı çok yakınında gördü. Ay?a bu kadar çabuk yaklaşmasının nedenini biliyordu. Ay, yıldızlara göre Dünya?ya çok yakındı. Aynı zamanda Dünya?nın uydusuydu. Aracıyla Ay?a inmeye karar verdiğinde çok heyecanlıydı. Tam kontrol masasında gerekli çalışmaları yaparken annesinin sesiyle uyandı.

Kuşlar ağ ile birlikte yavaş yavaş gökyüzüne doğru uçuyorlarmış.

"Okumak" kelimesinin, dilimizde iki anlamı vardır.

1. Eğitim almak, okula gitmek için okumak
2. Her türlü basılı malzemeyi okumak

OKUYAN İNSAN DAHA BİLGİLİ VE ELBETTE DAHA BAŞARILI OLUR
Bilgi ve bilişim çağında yaşıyoruz. Başarının en önemli kaynağı bilgidir.Bacon: ‘Bilgi, güçtür.’ der. Başarılı yazarlar, ömürlerinin yarısını okuyarak geçirmişlerdir. Hayatta başarılı ve mutlu olmak için okuma alışkanlığı edinmemiz gerekir. Kahvelerde, meyhanelerde vakit öldüren insanların çoğu, okuma alışkanlığı edinememiş kimselerdir.
Voltaire: ‘Okuma, ruhu yüceltir.’ demiş. “Güneş dünyayı, kitap insanları aydınlatır. Çocukları kitapla beslemeyen ulusların sonu acıdır.”

Buğday tarlasının üzerine kuşlar gelirmiş. Bunu öğrenen bir avcı, öğleden sonra kuş ağını alıp tarlaya sermiş. Kuşları beklemeye başlamış. Bir süre sonra kuşlar gelmiş, ağın altına girmiş. Avcı, ağın ucunu çekmiş ve kuşlar ağın içinde kalmış. Avcı ağı toplamaya giderken birden ağ havalanmış.

Arı şehrinde şimdiye kadar eşine rastlanmamış bir çalışma vardı. Keskin vızıltılarla bütün kovan inliyor... Arıların, düşmana karşı yürekleri hınç dolu. Düzgün taburlar ve bölükler hâlinde toplanıyorlar; her biri görevinin ne olduğunu bilerek iş başına koşuyor.

Artık vakit gelmişti. Beyin emri üzerine görevliler ortaya çıktılar. Bunlar, kapının korunmasında ilk önce ileri atılacak kahramanlardı. Düşman hareketlerini öğrenmek için dışarıya gönderilen gözcülerden ikisi de eşek arılarının yaklaştığını haber verdiler.

Şimdi etrafta derin bir bekleme sessizliği vardı. İlk safta çarpışacak olan askerler, üç sıra yaparak kapının önüne dizilmişlerdi.

Yaşar Efendi, Orhan?a bir çift güvercin verdi. Orhanların bahçesinde, eski, tekerleri çıkmış bir yük arabası vardı. Bu araba güvercinlik olarak hazırlandı. Bu iş için Orhan?ın arkadaşları Osman, Selim, Sami ona yardım ettiler. Güvercinler merasimle yeni yuvalarına bırakıldı.
Orhan ve arkadaşları, okuldan çıkar çıkmaz soluğu güvercinlerin başında alıyorlardı. Dördünün de tek üzüntüsü vardı: Bu iki güvercini uçursalar, bunlar muhakkak başka güvercinlerin arasına karışacak, bir daha dönmeyeceklerdi. Oysa güvercinleri uçurmak, onların yuvalarına dönüşlerini beklemek, dördünün de en büyük merakıydı.

Çoğumuz onu geceleri gökyüzünde parlayan ay dede olarak biliriz. Sanki elle tutacakmışız gibi yakın görünür bize. Geceleri ona hayranlıkla bakarak nasıl olup da onun farklı görünümler aldığını düşünürüz. Üzerindeki koyu lekelerin ne olduğunu merak ederiz.

Siz hiç o ışıkları pırıl pırıl yanan, her yandan müzik seslerinin doldurduğu, cıvıltılı, kahkahalı lunaparkları gece yarısından sonra gördünüz mü? Ben gördüm. Çünkü benim babam lunapark bekçisi.
Bazı geceler babamın yanında kalırım. Babamın küçük bir kulübesi vardır, çarpışan arabalarla atlıkarıncaların arasında. İşte orada çay demler kendisine, oturur. Ama çoğu zaman dışarıdadır, lunaparkın içerisindeki aygıtların arasında döner durur.