SORU BANKASI - ÇALIŞMA KAĞIDI AYRINTILARI

    1-Benekli ve Akkız 
    2-Birlikte, iki beyaz güvercin seçtiler 
    3-Ayhan, hemen ikisine de birer ad koydu: 
    4-İkisi de çok güzel şeylerdi

Pazara gitmeyi çok severdim. Filemi doldurmadan önce başlarım  kalabalığın arasında dolaşmaya. Bir süre böylece pazarlık  edenlere bakarım. "Üzüm kaça?" "Aman iyisinden koy!"  "Yumurtalar taze mi?" diye peş peşe soru soranları seyretmesi  öyle eğlenceli olur ki! Hele satıcıların bağırışları!

"İnsanın sevinçli ve mutlu günlerinde çok dostu olur.
Fakat zor günlerde dost kalmak, üzüntüleri paylaşmak özveri gerektirir.  İşte bu özveriyi gösterenler gerçek dostlardır."

Nedir bu insanların bu kitaplara düşkünlüğü? Kitaplar, hele romanlar ve şiir kitapları, neden insanların hayatında bu kadar büyük yer alıyor?
 Bence bunu cevaplandırmak için "insan niçin okur?"
sorusunu ilkin cevaplandırmak gerekir."

“Bir atasözümüz derki: “Bir elin nesi var iki elin sesi var.” Kimi zaman tek başımıza üstesinden gelemeyeceğimiz bir çok sorunla  karşılaşırız. Bunları halletmek için yardıma ihtiyaç duyarız. Unutmayalım ki insanlar bir araya gelip yardımlaştıkça her türlü zorluğu yenebilirler.”

“Bir hafta sonu ailemle gittiğim piknikte gördüğüm canlılar beni çok etkilemişti. Çeşitli kuşlar, renkli kelebekler , zıplayan tavşanlar ve mis kokulu çiçekler...”

“Hayatta  bir çok şey çalışmakla olur. Bir hedefe ulaşmak için mutlaka çok çalışmamız gerekir. İhtiyaçlarını hiçbir çaba göstermeden karşılayan kim var ki şu hayatta? Kısacası, ........”

Bir eski yapıydı babam,

kapısı vurulmadan girilen

kapandı artık............

Geçmişten günümüze geleneklerimize sahip çıkıyoruz. Bu doğru mudur derseniz...............

HEYECANLI BİR AV

            Balığa çıkmak için güneşin doğmasını iple çekiyordum. Çünkü yarın sabah erkenden arkadaşlarla balık avına çıkacağız. Nihayet güneş doğdu. Aceleyle birşeyler atıştırdım. Olta takımımı da alarak bisikletime atlayıp derenin yolunu tuttum.

Dereye varır varmaz arkadaşlarımı orada gördüm. Hepsi beni bekliyordu. Hepimiz oltalarımızı hazırladık ve sırayla dereye fırlattık. Artık kim önce balık tutacak diye merakla beklemeye başladık. Çok geçmeden oltamın iyice gerildiğini fark ettim. Heyecanla ve güçlükle oltamı çekmeye başladım. Az sonra gözlerime inanamadım. Oltamın ucunda kocaman bir balık sağa sola oynuyordu. Beş altı kiloluk bir sazan balığı yakalamıştım. Arkadaşlarım ıslıklar çalarak beni kutladılar. Ardından birkaç balık daha yakaladım. Arkadaşlarımda benim kadar yakalamışlardı. Balıkların bir kısmını derenin kenarında pişirip yedik. Geri kalanlarını da eve götürdük.

“ Çanakkale Cephesinde bir tepeyi bekleyen askerlerin Conkbayırı’na doğru koşarak kaçtıklarını gören Atatürk hemen önlerine çıktı.

—    Niçin kaçıyorsunuz? Dedi.

—    Efendim düşman…

—    Nerede düşman?

—    İşte, diye karşıki tepeyi gösterdiler. Düşmanın avcı hattı o tepeye erişmek üzereydi. Askerlere:

—    Düşmandan kaçılmaz! Diye haykırdı.

—    Cephanemiz kalmadı, dediler.

—    Süngünüz var, dedi. Süngü taktırıp yere yatırdı. Düşman da bunu bir çarpışma hazırlığı sanarak yere yattı, o yüksek tepeye erişemedi.

Süleyman hayvanları çok seviyordu. Her sabah ilk işi ahıra gitmekti. Karagözlü danasını çok seviyordu. Çünkü dedesi Karagözlü’yü ona hediye etmişti. Karagözlü çok sevimliydi. En büyük zevki oyun oynamaktı. Yonca yemek çok hoşuna gidiyordu. Ayaklarında beyaz lekeler vardı. Sırtı ise siyahtı.

    Süleyman bir gece yarısı ahırdan garip sesler duydu. Dedesini ve ninesini uyandırdı. Ahıra girdiklerinde Karagözlü’nün annesinin yerde yattığını, kendisinin de ahırın kapısında durduğunu gördüler. Dedesi hemen veterinere telefon etti. Veteriner Karagözlü’nün annesine iğne yaptı. Kısa süre içinde iyileşti. Süleyman artık çok mutluydu.”