İHTİYAR VE ÇOCUKLARI

Birleşik olmayan her güç cılızdır.
Bakın Ezop bunu nasıl anlatır.

Son yolculuğa hazırlanan bir ihtiyar
Çağırmış oğullarını: — Evlâtlar, demiş;
Deneyin bakalım kırabilecek misiniz
Şu birbirine bağlı okları.
Güçlerinin sırrını anlatacağım size.
Büyük oğlu denemiş var gücüyle;
Kıramayıp: — Benim harcım değil, demiş.
Ortancası almış, o da kıvıramamış;
En küçükleri de denemiş ıkına sıkma;
Üçünün de bütün emekleri boşuna:
Bana mısın dememiş ok demeti;
Kırılmamış kenetli oklardan hiçbiri.
— Sizi güçsüzler, demiş o zaman baba;
Göstereyim size benim gücümün,

Ne yapacağım böyle bir durumda.

Hepsi şaka sanıp gülmüş, ama ne görsünler;

Baba okları ayırıp birer birer kırmış.

Gördünüz mü, demiş, birlik olmanın gücünü?

 Siz de birbirinize bağlı kalın sevgiyle,

Başka söz etmemiş hastalığı boyunca;

Ama son saati geldiğini anlayınca

— Sevgili oğullarım, demiş,

Ben gidiyorum artık atalarımın yanına.

Söz verin kardeş kardeş yaşayacağınıza.

Ölen babanızdan esirgemeyin bunu.

Üç oğlu da yemin etmiş ağlaşarak,

Baba, ellerini sıkıp vermiş son soluğunu.

Bir hayli mal mülk kalmış üç oğula;

Ama bir hayli takıntı varmış sağa sola.

 Bir alacaklı çıkmış, bir komşu dâva açmış.

 Üçler başa çıkmışlar önce her biriyle.

Ama kısa sürmüş bu az görülmüş bağlılık.

 Kan birleştirmiş onları, çıkar ayırmış.

 Açgözlülük, kıskançlık ve avukatlar

Baba mirasına saldırmışlar hep birden:

Senindi benimdi yüzünden dâva üstüne dâva;

 Yargıç bir ona ceza kesiyormuş bir buna;

 Kardeşler böylece birbirini tüketirken

Alacaklılar, komşular sökün etmiş yeniden.

Kimi şurdan, kimi burdan tutturmuş.

 Bunlar karşısında her kardeş ayrı fikirde.

Biri Uzlaşmaya kalkar öteki diretmeye.

Böylece gitmiş ellerinden varları yokları

Ve çok geç hatırlamışlar

Bağlı kaldıkça kırılamayan okları.