KURTLA KUZU

Kim daha güçlüyse hep odur haklı;

İnanmayan dinlesin bu masalı.

Kuzunun biri su içiyormuş

Pırıl pırıl bir dereden.

Aç bir kurt çıkagelmiş yukarıdan,

Av peşinde besbelli.

— Vay, demiş öfkeyle;

Sen kim oluyorsun da,

Suyumu bulandırıyorsun benim?

Şimdi anlatırım ben sana.

—                Aman efendim, demiş kuzu;

—                Kızmayın da bir bakın neredeyim?

—                Ben nasıl bulandırırım suyunuzu,

—                Akıntı benden yana.

—                Siz yukardasınız. Ben yirmi adım aşağıda.

—                Onu tunu bilmem, demiş canavar;

—                Bulandırıyorsun işte, o kadar.

Hem dahası var, hımbıl:

Sen bana küfretmişsin geçen yıl.

—                Nasıl olur Devletlim, demiş kuzu;

—                Geçen, yıl dünyada yoktum.

—                Süt kuzusuyum, baksanıza.

—         Sen değilsen kardeşindir, ukalâ.

—         Kardeşim yok ki küfretsin size.

—         Seninkilerden biridir öyleyse;

İşiniz gücünüz beni çekiştirmek,

Çobanlarınız, köpeklerinizle birleşerek.

Hepsini anlattılar bana.

Size artık haddinizi bildirmeli,

Deyip kesmiş devletli;

Kaptığı gibi kuzuyu doğru ormana

Ve orada

Görmüş hesabını güzelce:

Danıştayı, yargıtayı, hepsi içinde.