(I)Bir sevdadır Karadeniz.(II)Ağaçlarla dolu, bir huzurdur Karadeniz.(III)Su kanalları atıklarla dolu bir yerdir.(IV)Bir sevgidir Karadeniz.

Bir zamanlar yemyeşil bir köy vardı. Bu köyde yaşlı bir karı koca yaşardı.

Bir gün yaşlı kadın kocasına sürpriz yapmak istedi. Doğru mutfağa girip güzel bir kurabiye hazırladı. Bu kurabiye oldukça büyük ve çocuk şeklindeydi. Üzümden gözleri, pembe şekerden şapkası vardı.

Yaşlı kadın kurabiyeyi tepsiye koydu, sonra da fırında pişirdi.

Yaşlı adam mis gibi kurabiye kokusunu duyunca doğru mutfağa koştu. O sırada kadın fırının kapağını açtı.

Bir de ne görsünler? Kurabiye çocuk canlanıp ayağa kalkmaz mı?

Yaşlı adamla yaşlı kadın durmadan "Dur" diye bağırıyorlardı. Ama kurabiye çocuk koşuyor, çimenlerin üstünde zıplıyordu. Bir yandan da şarkı söylüyordu.

- Ben kurabiye çocuğum. Koşar, oynar, zıplarım. Lay, lay, lay.

Yaşlı karı koca bağıra dursunlar, kurabiye çocuk hiç durmadan saatlerce koştu.

Akşam oldu. Yaşlı kadın ile yaşlı adam olanlara bir türlü akıl erdiremezken kapı iki kere çaldı.

Kurabiye çocuk geri dönmüştü. İkisi de buna çok sevindiler. Kurabiye çocuğu yememeye karar verip "Sen bizim torunumuz ol" dediler.

Hep beraber mutluluk içinde yaşadılar.

I. kendine iş edinmişti
II. vaktiyle okumamış olmanın
III. durmadan çalışarak
IV. acısını çeken ve on beş, on altı yaşından sonra
V. halkın kültürünü zenginleştirmeyi
VI. okuma yazma öğrenen Ahmet Mithat

?Babam, sabah kalktığımız kadar cahil, gece yatağa girmenin en büyük günahlardan biri olduğuna inanırdı. Her gün yeniş bir şeyler öğrenmememizi isterdi. Belirli bir şey öğrenmemizi öğrenmek istemezdi,öğrendiğimiz her yeni şeyin bizi bambaşka bir insan yaptığını ve bizleri tekdüzelikten ve sıkıntıdan kurtardığını söylerdi. Akşam yemeğinde öğrendiğimiz bilgileri hep birlikte paylaşırdık.?

Okumayı alışkanlık haline getirmek bugünkü okulun ve eğitimin başlıca amacıdır. Bütün eğitim ve öğretim kurumları, çeşitli araçlarla bu amacın gerçekleştirilmesine çalışmaktadırlar. Çünkü bu, sadece bireylerin gelişmesi için değil toplumların da gelişmesi için önemlidir.

Kalabalık karşısında konuşmak bana göre değil.En bildiğim konularda bile ne diyeceğimi şaşırıyo-
rum .Sandalyeler dizilmiş,dinleyiciler bekliyor.Sen çıkacaksın,karşındakileri bir saat,yarım saat oyalaya-
caksın.Sıkılmadan,bıktırmadan.Hep kaçarım böyle durumlardan.Bu kez yapmadım.Bakırköy Kültür Ko-
leji?nde ?edebiyat üzerine? bir konuşma yaptım.Yazmıştım diyeceklerimi.Bıraktım kağıdı,sıkılıyor kişi
kağıdı okurken,dinleyiciler de sıkılır diye düşünüyor,sıkıntısı daha da artıyor!

Akla ve bilime fazlasıyla önem vermeliyiz. Batıl düşüncelere, hurafelere ve geçerliliği ispatlan­mamış düşüncelere karşı çıkmalıyız.

"Ben bir tek kitap okuyandan korkarım." Buyur­muş bir eski Yunan filozofu. Kim bu bir tek kitap okuyan? Tek düşünceye saplanıp kalan mı? Dünyaya daracık bir delikten bakan mı? Çağının gelişmelerine kapalı duran mı, kendi doğruların­dan başkasına göz açmayan mı? Hepsi de aynı kapıya çıkmaz mı?

Bütün çocukların anne-babalarıyla, öğretmenle­
riyle, arkadaşlarıyla, kardeşleriyle, hatta kendile­
riyle problemleri olur. Bu problemler onların acı
çekmelerine, hayal kırıklığına uğramalarına ve
hayatlarından bezmelerine neden olur. Bu tür
problemlerinin çözümü için yardım alan çocuk­
lar...

Bir şair vardır ki, içinde yaşadığı devrin bütün ruhunu şiirine doldurur ve elinde tuttuğu bu elmas bardağın aynasını çepeçevre vuran çevresinin özel ve gölgeli yüzünü gelecek asırlardan öteye taptaze ve dinç pırıltılar halinde aksettirir. Bu, el­bette, büyük bir şairdir. Fakat bundan daha bü­yük bir şair vardır ki, içinde bulunduğu devri de aşar, zamanın dar cetvellerini kırarak varlığın asıl cevherini bulur. Bu iki türlü şairden birincisi­ne örnek Nedîm, ikincisi ise Yunus Emre'dir.

Mehmet Rauf'un "Eylül"den sonraki en güçlü romanı "Karanfil ve Yasemin" adını taşır. Bu roman yer yer çok ustaca yapılmış ruh ve çevre tahlillerini, insanların iç dünyalarını ke­miren duyguları sergilemesine rağmen hak ettiği üne kavuşamamıştır. Hikâye ve tiyatro dallarında da sayıca hayli kabarık eser mey­dana getirmişse de bunlar, zayıf eserlerdir.

Çocuk, sevme nedir bilmeden sever, keder nedir bilmeden üzülür, merhamet nedir bilmeden acır ve tebessüm eder... Bütün bunlar yaratılıştan gelen bir saflık ve temizlik içinde ortaya çıkan meleksi tepkilerdir. Çünkü çocuk günahsızdır. Kötülük yapabilir, bu onun yaratılışındaki yeteneklerin tabii bir görüntüsüdür. Önemli olan yeteneklerini iyi, doğru ve güzel biçimde kullanması için çaba sarf etmektir.

Arkada bıraktığı günlere bakıp da pişmanlık duy
mayacak az insan vardır. İyiler, neden daha mü
kemmel olmadıklarını düşünerek; kötüler de, iş
ledikleri kötülüklerin yüz kızartıcı çirkinliklerini
görerek 

Hikâye etme, bir olayın söz veya yazı ile anlatımıdır. Edebiyatta en çok kullanılan bir anlatım şeklidir ve en çok hikâye, roman ve tiyatroda rastlanır. Otobiyografi, anı, sohbet, deneme gibi türlerde de konunun gelişine göre yer yer kullanılır.

 Çok ince, pek hassas diye sıfatlandırılan Ekrem Bey'de ne baş döndüren bir yükseklik, ne ruhlara ürpermeler veren bir derinlik vardır. (1) Şair, kendini gönül fırtınaları, ruh cehennemleri içine atacak felaketlere uğradı. (2) Onun babalık ıstırabını balığın karnındaki Yunus peygamber bile çekmemiştir. (3) Evet amma bütün bu kasırga uğultuları bir eser doğurmadı. (4) Divan tarzı'nın estetiğini o yıktı.

Yazar babanın yazar çocukları denilince ilk akla gelen isimlerden biri olan Nihal Atsız'ın oğlu Yağmur Atsız, yazar olmasındaki en büyük etkenin babası ve babasının çevresi olduğunu belirterek "Öyle bir çevre ki, bu çevrede bulunan insanların her biri derya idi benim için. O kadar ki, ilkokul ikinci sınıfta tarihi roman yazmaya karar verdim. Hem de resimli roman. Evimize günde iki üç tane gazete alınırdı. Bu okuma merakımı, merakım da yazmamı sağladı. Şimdi okumaya ilgi yok herhalde ki, yazar olmak da çocukların içinden gelmiyor."

 Dil gözetimine, dil bakımına sırt çeviren sözüm ona deneme, başkaca neyi gözetirse gözetsin deneme yazısı olarak güdük kalır. Yani deneme eni boyu ne olursa olsun, ağırlığı, dilsel bir varlık olarak, kendi varolma yasasında bulunan bir yazı şölenidir.

Her çocuğun bir yıldızı vardır derdi annem, gökte tutuşmuş gibi yanan ve gecenin tavanında kıpırdayan bu kandillerden hangisi benim yıldızım?

Galatasaray, bizim bir buçuk asırdan beri yarım yamalak tasavvur edip de uygulayamadığımız "Batılılık" fikrinin doğru yorumunu temsil ediyor; bu ekip işini dünya standartlarına uygun bir ciddiyet ve kalite ile yerine getiriyor. Milli kimliği daima birinci planda tutmayı başarıyor. Sonunda başarıya ulaşıyor.