Geceleyin bir ses böler uykumu, içim ürpermeyle dolar: "Nerdesin?" Arıyorum yıllar var ki ben onu Aşıkıyım beni çağıran bu sesin.

Çamların kulağımda ikide bir, bir ağızdan fısıldadıkları gizli derdin ne olduğunu anlamıyor, meşe yapraklarının ara sıra, hep birden düştükleri nazlı aceleciliğin sebebini bulamıyordum.

Pahalılık gidiyor, gemi almış azıya
Enflasyon tavşan oldu, bizler döndük tazıya Orta demek layık mı bu yokluğa, yazıya Allah bu belayı alnımızdan kazıya

Sazlıklarda sessizce süzülürken
kayıklar, Ay sularda bir hasta
kadın gibi sayıklar.

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş! İller, göller, kıtalar aşmak. Ne hoş deniz deniz dolaşmak Düşünceler gibi başıboş

Ne hoştur kırlarda yazın uyumak Bulutlar ufukta beyaz bir yumak Ağaçlar bir derin hülyaya varmış Saçından yepyeni teller ağarmış.

Dili çözülüyor gecelerin... Gölgeler kaçışıyor derine Alıp sihrini bilmecelerin: Gün doğuyor şehrin üzerine.

İki tarafına duvar yerine, dikenli frenk inciri ağaçları dikilmiş portakal ve muz bahçeleri arasından yeniden denize indiler. Buraları, şehrin asıl kalabalık, işlek caddelerine pek yakın olmakla beraber henüz kır ve tenha idi. Yukarıda, üniversitenin geniş bahçeler içinde¬ki yer yer dağınık binaları görünüyor, tramvay çanları bahçeler üzerinden yuvarlana yuvarla-na tizliğini kaybedip kulağa, dağdaki çan ses¬leri gibi, yumuşak ve düşündürücü biçimde yansıyordu.

"Bu muhteşem market hizmete açıldı."