Dar kapısından başka aydınlık girecek hiçbir yeri ol­mayan dükkânında tek başına, gece gündüz kıvıl­cımlar saçarak çalışan Koca Ali, tıpkı kafese kon­muş terbiyeli bir aslanı andırıyordu. Uzun boylu, iri pençeli, kalın pazılı, geniş omuzlu bir pehlivandı. On senedir bu karanlık içinde ham demirden dövdüğü kılıç namluları bütün Anadolu?da, bütün Rumeli?de, sınır boylarında büyük bir nam kazanmıştı.

I. Örneğin kürsü, rahle gibi tahta eşya üzerine ya­pılan süsler oyma, kakma işleridir.
II. Demirin eğil­mesi, bükülmesi ile yapılan süsü tahtada, tahtaya özgü süsü çinide görmek mümkün değildir.
III. Mer­meri yontma yoluyla hangi süs yapılabilirse sa­natkâr, mermere o süsü yapmıştır.
IV. Süsler, süsle­nen maddeye göre değişir.

Sahne dediğimiz üç duvarlı dünyanın güneşi, yağmuru, rüzgârı, sarayları... yalancı olduğu hâlde, orada yaşanan hayat, duyulan zevk, çekilen ıstırap seyirciye hiç de yalancı gelmez. Aksine, o kadar gerçek hissini verir ki bizi kendine asıl hayattan daha sıkı bir şekilde bağlar. Perde kalkar kalkmaz görünmeyen sihirli kuvvetler tarafından kendi dünyamızdan çekilip alınırız. Oyun boyunca, biz artık kendimiz olmaktan çıkar, başka ve âdeta kendimize yabancı insanlar hâline geliriz.

I. Ben kedisine, Garcla'ya götürülmek üzere bir mektup verdiğim zaman işi hemen üzerine alan, hiçbir saçma soru sormayan, başkasına bu görevi­ni söylemeyen, mektubu muhatabına götürmekten başka bir şey istemeyen insanlar İstiyorum.
II. Me­deniyet, yalnız ve yalnız böyle insanlar aradığını avaz avaz bağırıyor.
III. Böyle bir adamın istediği her şey olur.
IV. Bu adam, dünyanın her memleketinde, her şehrinde, her kasabasında aranır.

İnsanın kendi yaşadığı şartlan beğenmemesi ve daha iyisini düşünme yeteneği sayesinde bugünkü keşifler, icatlar meydana geldi. Bunlar durmadan mükemmelleşti. ...

Bizim konuşma kusurlarımızdan birisi ?takılganlık? tır: Yalnız zihnimizin takıldığı üzerinde dönüp dur­mak! Örneğin kendi işimiz... Herkese bir bezginlik­tir çöker. Eğer makamınız, yaşınız gereği beraber ol­duklarınız, yanınızdan ayrılamayacak kimseler ise vay hâllerine: Dinleme mahkûmları, biraz sonra kü­rek mahkûmlarına dönerler. ?Evet fendim!... Yaaa efendim!... Ne güzel demişsiniz efendim!...

Her toplum, insanlığın bir parçasıdır. Bir toplumun mutluluk ve mutsuzluk sebepleri ne ise öbür toplumlarınki de aynıdır. Bir toplumda mutluluk varsa, bunun olumlu etkileri öbür toplumlar üzerinde de görülür. Bunun tersine, bir toplum mutsuz ise bu­nun olumsuz etkilerinden öbür toplumlar da rahat­sız olur.

18. yüzyılda ne roman yazarı vardır, ne öykü yazarı.

?Her köşesinde aynı yemeklerin yendiği, aynı kıyafetlerin giyildiği, aynı filmlerin seyredildiği, aynı kitapların okunduğu bir dünyada yaşa­mak istemem.?

Eskiden her kitapçının vitrinini şiir kitapları süs­lerdi. Çünkü ?

Pek çokları ? kendinden daha yüksekte arar, bazıları da daha alçakta; ? mutluluk insanın boyunun hizasındadır.

Bir metre iş yapmayı, bir kilometre söz verme­ye değişmem.

Bilim ve sanat bütün dünyanın malıdır, millet­lerin sınırlarını tanımaz

En büyük acı, acıtmaz olmuş zincirlerin acısı­dır; köleliği kabul etmenin, başkaldırmaktan vazgeçmenin acısıdır.

(1) Bu sanatçımız 1970?lerde öykü ile yazın yaşımına başladı.
(2) Daha sonra roman, dene­me, fıkra türlerinde eserler verdi.
(3) Üç eseri Yazarlar Birliği ödülünü aldı.
(4) Roman ve öykülerini gerçekçi bir tutumla ve sürükleyici bir tutumla yazmış olması sanatçının başarısında büyük bir rol oynadı.