Ağaçta nöbet bekliyormuş.
Tilki yanaşmış güler yüzle:

—                Kardeş, demiş; müjde!
Savaşlara son verildi, son!
Barış oldu bütün dünyada.
Haberi yaymaya geldim,
İn aşağı da öpülelim.

Hadi bekletme, duramam pek;

Yirmi köyüm var gidilecek.

Hem nöbet, möbet yok artık, bitti;

Rahat rahat gezebilirsiniz şimdi.

Tavuk, horoz işinize bakın, korkusuz;

Size yardım etmek dostluk borcumuz.

Söyle seninkilere sevinsinler,

Bu gece bayram etsin, hora tepsinler.

Sen de gel artık, haydi;

Gel de kardeş kardeş öpeyim seni.

—                Tilki kardeş, demiş horoz;
Bundan hoş, bundan tatlı haber olmaz!
Hele bunu senden duymak yok mu,
Bitirdi beni doğrusu.

Bak, iki tazı da geliyor karşıdan;
Onlar da müjdeci, anlaşılan.
Görsen ne koşuyor kâfirler;

Nerdeyse gelirler.

Dar, ben de ineyim de bâri,

Tatlı tatlı konuşalım hep beraber.

— Hoşça kal, demiş tilki;

Ben kaçayım, yolum uzun.

Öpüşmek başka zamana kalsın.

Hazret dar atmış kendini ormana.

Barışta iş yok deyip kendi kendine.

Horozsa başlamış keyfince ötmeye:

Koca tilkiye tilkilik ettim diye.