Şiir Defteri..

Cevap:Şiir Defteri.. (21.5.2013 08:59:42)

NEHİRLER BOYUNCA KADINLAR GÖRDÜM
Porsuk nehrinin geçtiği kadınlar
Hepsine yüzer kere rastladım en azdan
Umustsuz sevdalara tutulmak onlarda
Bozkıra doğru seyrele seyrele yaşamak onlarda
Verdi mi adama her şeylerini verirler
Ben gördüm ne gördümse kadınlarda
Porsuk nehrinin geçtiği

Kızılırmak parça parça olasın
Bir parça ekmek siyah, on kuruşluk kına kırmızı
Taş toprak arasında türküler arasında
Karanlıkta bir yanları örtük bir yanları üryan
Kocaman gözleriyle oy anam bu kadar dokunaklı
Kimler ürkütmüş acaba bu kadar kadını
Dicle kıyılarına tiren varınca
Büyük bir gökyüzü git allahım gitGenel olarak önce kaşları görünür
Sonra bütünsüz uykuları kaşla göz arasında
Yanaklarında çıban izi taşıyan kadınlar
Gül kurusu

Bir gün sizin de yolunuz düşer memlekete
Siz de görürsünüz bunları kadınlarda
Ödevleri yenilmek olan hep
Bıçakla kemik arasında
Susmakla ağlamak arasında
Yenilmek
Kadınlar

Cemal Süreyya


İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (21.5.2013 16:50:45)

ANLAM
Sen bana
Sen desen de, demesen de olur.
Ama ben sana sen diyeceğim.
Düşün dur.

Özdemir Asaf

İmza:

Cevap:Şiir Defteri.. (22.5.2013 12:42:02)

İKİMİZİN ARASINDA..

Bir gün şayet camsız çerçevesiz penceresiz
Bir gün ben, çadır bezi bir perdeden
Günlerin toz-toprak şarkısını çırparken
Canevimin önünden geçersen,
Bir gün şayet boynumda yem torbası hayallerim asılı
Bir gün şayet samançöpü bir sokak dişlerim arasında
Canevinin önünden geçersem
Anlatırım nasıl nerde
Bir ulu çınara takılı bir kuyrukluyıldız
Bir yeşil telaşta çırpınan ışığımız
Anlatırım nasıl nerde...
Sonra eğilir kulağına derim: Bekle
Çocukken kaçırdığım uçurtma dönsün gelsin
Hele çarpsın bu çerçi yükü şehirlere,
Hele ürksün fincancı katırları!

- CAN YÜCEL


İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (23.5.2013 11:12:26)

Ahenk kalmamış ne gülde ne bülbülde
Gülleri koparılmış bu dikenli bahçede
Sevenler ölmüş, sevilenler ölmüş
Yıldızları ağlayan bu garip gecede..

                                                 ANONİM

İmza: tekbaba 2005 - - - -Baba_can 2009--- canbaba 2014--2024

Cevap:Şiir Defteri.. (23.5.2013 11:32:33)

SAKIN HA


Sabiha bu adamlar beni alıp götürecek
Sakın ha ağlamanı istemiyorum
Soracakları varmış yıllardır sorarlar
Anlaşılan bu sorgu daha yıllarca sürecek
İlk götürülüşümü bak hatırlıyorum
Sendikaya yazıldığım günlerdi sanıyorum
Otomobil farlarına yağmur yağıyordu
Cıgaram ıslanmış sokaklar nedense dar
Bu defa aksi gibi zilzurna ilkbahar
Çoçuğa bir şey söyleme sabiha belli olmaz
Sakın ha ağlamanı istemiyorum
Bakarsın çabuk biter akşama evdeyim
Uzayacak olursa git hüseyin'i bul
Eli kızıl kanda olsa bizi bırakmaz
Çantamı hazırlarsın pijamam terliklerim
İzin verirlerse seni de beklerim
Hani bir gülümsemen vardır sanki istanbul
Gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
İçimde bütün şehir atlı karınca gibi
Döner ha döner ışık renk ve pul
Hay allah bu ilkbahar beni öldürecek
Rüzgardaki kokular dudaklarımdaki tuz
Bu adamlar sabiha beni alıp götürecek
Günlerden cuma sabah saat dokuz
Sakın ha ağlamanı istemiyorum
Paran var mı yok mu bilemiyorum
Al şu yüz lirayı yanında bulunsun
Yüz de bana kalıyor varımız yoğumuz
Çocuğa bir şeyler al onunla avunsun
Beyler ben hazırım haydi gidiyoruz
Sabiha unutma seni bekliyorum'


Attila İlhan

İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (24.5.2013 15:25:55)

--------------------------------------------------------------------------------

ANISI BİZ OLALIM

Anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiçbir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen

Biz gelince bir yağmur başlar
yüzün çizilir buğulanan camlara
bir uzun karatma biter
akasyalar köpürür birdenbire
ve her avluda adınla anılan
çiçekler sulanır akşamüstleri

Bir arkadaş evinde uğrarız yolüstü
bir fincan kahve içeriz, ısıtır bizi
başını sessizce omzuma koyarsın
gülüreyhan olur soluğun
Biz kalırız kuşlar dönüp gelir
her balkonda bir menekşe sesi

Belki yeniden güzelleştiririz
adları değiştirilen parkları
perdeleri hiç açılmayan evlerde
ışıklar yanar çocuk sesleri duyulur
tanıdık sevinçlerle dolar yeniden
kendi sesini kemiren alanlar

Anısı biz olalım bu sokakların
ve hiç durmadan yağmur yağsın
Biz gürültüsüz sözcükler bulalım
sarmaşıklar fısıldaşsın yine
Gidersek birlikte gideriz
yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen


Ahmet TELLİ

İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (26.5.2013 21:58:07)

BIRAKMA BENİ

Hepsi yalan söyledi?
İsyansa isyan ettim,
Nisyansa unuttum her seferinde seni.
Düştüm bırakma beni?

Yakılmış rengi kaçmış gecelerin ortasından,
Ateşlerin ortasından,
Bütün ihanetlerin bütün kuşkuların arasından,
Talanların kargaşanın, korkuların yakasından biriyim?

Bilirsin hüznü hiç yakıştırmadım ruhuma.
Hiç ölmeyecek biriydim.
Ateş mi yakardı beni,
Hesap mı görürdüm günahlarıma.
Kırmızının efendisiydim.
Şu kahpe dünyaya meftun,
Şu kendine zebun ben,
Bir infilakla parçalanıyorum.
Hepsi yalan söyledi.
Bittim!
Bırakma beni?

Mor menevişli dağlarım olsaydı,
Kor ateşler yansaydı sevdalıklarıma.
Güneşi sağ, ayı sol elime koysalardı.
Vazgeçmekten bile vazgeçseydim.

O geliyor dediklerinde tefler çalsaydım,
Küçük kızlar yetim çocuklar,
Dünyanın bütün mazlumlarının gözleri ışıldasaydı.
Ben olmasaydım da
Ruhum taşısaydı yükü.

Adımı adının yanına yazsaydı, en sona yazsaydı,
Bu da olsun yazsaydı,
Olsun yazsaydı?

Bir ceylana yoldaş olsaydı,
Bir çobana rastlasaydım da
Mendilime süt dolduraydı.

Bela senden,
Aşk senden,
Kaybolduğum dehlizlerin sonunda yol senden olsaydı.
Hepsi yalan söyledi.
Yittim!
Bırakma beni,
Bırakma beni?

Bugün pazartesi,
Dışarda sevdiğim sonbahar.
Solgun bir adamın soın kalesi,
O da kaydımı ellerinden büsbütün kaybetmiş olucak.
Yani ben,
Kendi kendinin kırılmış endazesi

Sorarsın ya bazen kapatıp gözlerini usulca dünyaya,
Bu asiliğin bahanesini.
Nereye kadar gidersin?
Kuşların kaderle uçtuğu,
Her yağmur tanesini bir meleğin indirdiği,
Yeni doğmuş bebeğe yutkunmayı öğreten,
Çimene yeşili,
Buluta maviyi,
Toprağa doğurganlığı veren?
Ey karıncanın kalbine bile merhameti indiren,
Görünmezi gören,
Bilinmezi bilen,
Göğe, çarkı feleğe süreyya?ya yıldızlara kainata sığmayıp,
Bir garibin kalbine giren?
Duy sesimi !
İşte bu benim?
İşte ben!
Her şeyden sonra ve her şeyin başında,
Kapı aralığında mahçubum, utanıyorum aslında.
Vermeyi istemeseydin, istemeyi vermezdin.
Geldim?
Bırakma beni?

Hepsi yalan söyledi.
İsyansa isyan ettim,
Nisyansa unuttum her seferinde seni?
Düştüm?
Bırakma beni...

İbrahim Sadri

İmza:

Cevap:Şiir Defteri.. (27.5.2013 09:09:54)

Söz Ola


"Yiğidim sen hiç Kaf dağında, rengini gökten almış çiçekler yoldun mu? "
Yok abi,
Ben; soğan, sarımsak, marul yolarım
Onlardan benim köroğlu salata yapar
Sonra çökelikle yeriz
Çiçeğin ne günahı var ki koparayım


"Be adam sen kim sosyalizm kim de bakayım"
Abi valla
Şu şehrin yanan ışıkları var ya
Hani bizim köyden çok güzel görünür
İşte ben o ışıkları sosyalizm bilirim
Bizim köyde de gaz lambası yerine ışık yanacak
Yoksam sosyalizm benim neyime


"Safın böylesinden ancak Müslüman olur değil mi? "
Evet abi,
Tek sermayem saflığım benim
Koyunun en iyisini kurban ederim, buğdayın en hasını dağıtırım
Sen soru sorarsın belli
Ben sormadan ölürüm,
Bir söz için, aşk için, vatan için, din için...
Adım mehmetçik benim öylesine mazlumum
Severken hesaplı, inanırken pazarlıklı
Okumuşlar gibi kurnazlık yapamam
Hesap benim neyime

"Aşkın bir üst oluş hali içeren vehim olduğunu bilir misin? "
Tövbe bilmem abi,
Aşk deyince akan sular durur
Kerem bilirim,Mecnun bilirim
Aslı bilirim,Leyla bilirim
Üst oluş mu alt oluş mu hiç bilmem amma
Vehim hele hiç uyar mı aşka
Ben aşk deyince
Kalbimden vurulurum
Aşk da soru olur mu abi?

Ben dağlara bakarak büyüdüm sen dağ resimlerine
Ben varlığın özüne bakarım sen isimlerine
Bırak beni dağa döneyim abim
Ne olur siz fanteziniz için taşımayın şehri
Benim dağlarımın eteklerine
Bir ağaç bir kentliden yeğdir
Benim dağlı gözümle

Memduh Atalay



İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (28.5.2013 14:04:08)

harç çeken işçiler

Harcını çekiyorlardı yapının,
kara bir don, belden yukarsı çıplak.
Yıldızlarını çekiyorlardı evin omuzlarında,
pencereden görünecek dallarını, komşunun yarısını,
ağaçların arasında kaybolan yolunu,
durulacak yerlerini çekiyorlardı, bütün o noktaları,
aşkı, ki saklanırız çoğu kez sevişmek için,
köşeleri çekiyorlardı, merdiven başını,
mutfağın sofaya vuracak aydınlığını,
bir kızın ölüşünü ansızın
iki kapı arasında, yaz başlangıcı olabilir,
saksılar olabilir, hasekiküpesi, cezayirmenekşeleri,
yalnızlıkları çekiyorlardı, öpüşleri,
karşı çıkışları, susmalara karışan böğürtleni,
bir denizden uzaklara çıldırmanın sevincini,
bükük beli, koltuktakini, sofada yürüyeni,
kaynayan çaydanlığın mutfağa diktiği
o kokulu ağacı, kabuklarını döktükçe büyüyen,
semizotunu masada, maydanozu, domatesi,
kaşığa uzanmayan eli ve lokmayı boğazda düğümlenen,
doğacak oğlanı ölmeden önce
bir nisan yağmurunda avucunda güneşle.
Çay soğumasın, bu reçeli seversin sen,
orasını çekiyorlardı işte, tam orasını,
umutların ömrümüzden döküldüğü yeri
ve ev yükseliyordu yavaş yavaş kaderine doğru.

Onlarsa gün batmadan gidecekler


Oktay Rifat

İmza:"şimdi elini vicdanına koy...bulamadın değil mi..?"

Cevap:Şiir Defteri.. (29.5.2013 11:54:36)

İSTANBUL
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
İstanbul,
İstanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!
İlle İstanbul'da bul!.
İstanbul,
İstanbul...
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim"i...
Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler....
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şoyle dursun, ağlayanı bahtiyar...
Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul?

Necip Fazıl KISAKÜREK

İmza: