KÖŞE YAZILARI

       Zaman zaman açılmadık mektuplar düşer posta kutularımıza,belki adresini şaşırmış,belki de bir sırrı paylaşmak ister katip,bir şeyler  fısıldamak ister paslı  kulaklarımıza…Ama ansızın hasretlerle doludur,bu mektuplar…Ya sevgiliden gelir,uzun zamandan sonra yeniden büyük umutlarla ve içindeki küskünlükleri bir kenara bırakıp baharda yağmur yüklü bulutlardaki gürleme misali bize uzatır yumuşacık ellerini …Bir çığlıktır ilk satırdaki “merhaba”.

       Bazen de bir yürektir ürkek kuşlar misali çok uzaklarda,gayrı ayrı düşmüştür turnalar gibi,arar durur bir zamanlar yanı başındakileri ve dünyasını dünya eden,en sevdiklerini….

   Ama iki  gün önce bu uzak,ıssız köyde gizlice yan cebime iliştirilen beyaz sayfadaki satırlar bunlardan  hiçbiri değildi.Üstelik bana olan bütün güveniyle değil öyle posta kutusunu aramalar,direkt yan  cebime iliştirilmesini istemişti ,köylü kızı Feride….Hissetmiştim aslında  yırtık kağıttaki yıkık, dökük satırları…Sabırla onu akşama kadar açmamayı denedim…Ama yapamadım,ders zili çaldığında oturdum bir köşeye karşımda Nemrut Dağı bütün heybetiyle dururken ,üstelik Güneş bir bereketli sofra misali görkemli ışıltısını yeryüzünden toplarken buralardan, adeta bir hüzün deryasına dönüşüyordu satırlardaki feryat…Bir yanım soğuk taş mektebinin ıssız duvarında,bir yanım Feride’nin sıcacık mısralarında….Çığlık olup büyüyordum Anadolu’nun gerçek baharlara hasret bir köy akşamında….

BEN BİR KÖYLÜ KIZIYIM

Ben bir köylü kızıyım.

Elimde sapan,boynumda çantam,

Gece nedir,gündüz nedir bilmeden,

Tarlada, çayırda,bayırda,

Giydiğim şalvarım,

Çivilenmiş papuçlarım ve başımda yazmam…

Ben bir köylü kızıyım.

Tarlada başı pişerken,garip

Kışın evde aş pişiren,

Bir damla suyla bir kuru ekmeğe talip…

Ben bir köylü kızıyım.

Heceler yerine dikenler batmış ellerim,

Boyalar yerine güneşte yanan gözlerim,

İçimde taşıdığım umudum,

A’ya ahır demekle,

B’ye bayır demekle,

Öğrendim de öyle okudum….

Ben bir köylü kızıyım,

Zenginlerin sofrasında yeri olmayan,

Giyimiyle alay edilen,

Bazen insandan bile sayılmayan,

Kalpsiz,duygusuz ve hep cahil bilinen,

Oysa ne hayaller beslerim yüreğimde,

O kalpsiz bilinen kalpte….

Ben bir köylü kızıyım,

Beni yalnız zannetmeyim,

Koyunlarım var,kuzularım var,

İyi günde ,kötü günde hep yanımda olan…

Ben bir köylü kızıyım,

Değerine paha biçilen,

Ezilip,büzülen,

Küçücük yaşında kocaya satılan.

Yol yordam  bilmeyen,

Leğen başında çamaşır yıkayan,

Tandır başında ekmek pişiren….

Ben bir köylü kızıyım,

Ev Hanımı oldum bile,

Anne oldum çocukluğumu yaşamadan,

Çocukken çocuk büyüten…

Ben bir köylü kızıyım,

Mutluluk yerine kan damlayan gözlerim,

Serçeler gibi ürkek yüreğim,

Ve elimde oyuncak bebeğim,

Doğru söylemiş halimi bilmeyenler,

Meğer ben duygusuz ve kalpsizmişim…

17.05.2008

Feride KULA,

Akıncılar Köyü-Kahta ADIYAMAN