KÖŞE YAZILARI

                Milli Eğitim Bakanlığının okullara yeterli ödenek gönderemediği herkesçe bilinen bir konu. Okullar, veli bağışlarıyla ihtiyaçlarını karşılıyor. Fakat bu yıl Bakanlığın kayıt döneminde velilerden bağış talep edilmemesi yönündeki genelgesi durumu çok değiştirdi.  Okullar, başlangıçta  yardımcı hizmetli ve kırtasiye giderleri olmak üzere  ihtiyaçlarını karşılamak için düşük miktarlarda da olsa velilerden bağış talep etmeye mecbur kaldılar.  Bu emre  uymayanlar hakkında soruşturma açılmasının emredilmesiyle okul yönetimleri zor  durumda kaldı.  Bakanlığın yazısındaki maksatı aşan ifadeler  nedeniyle oluşan  “okul-aile birliği hesabında para olamaz” algısı, çok tedirginlik yarattı. Artık kimse ağzına bağış lafını almak istemiyor. 

                Peki sorun çözüldü mü? Elbette hayır. Geçen hafta yaşadığım bir olay  gelinen noktayı göstermesi açısından önemli.

                Bir okul müdürünün odasındayım, içeri çalışkanlığını duyduğum ama hiç tanışmadığım müzik öğretmeni girdi. Yüzünde şaşkın bir ifade ile “ Müdür Bey, koro için fotokopi çektirecektim, kağıt yok dediler. Koca okulda hiç kağıt olmaz mı?”

                Okul müdürü, mahcup bir tebessümle “Maalesef hoca hanım, biliyorsunuz, tek kaynağımız veli bağışları idi artık onu da talep edemiyoruz. Bu nedenle okulda kağıt ta yok, kağıt alacak para da”

                Çalışkan öğretmenin hevesinde bir deprem kırığı oluştu. Kendisi gönüllü olarak koro çalıştırmak  isterken Devlet korodaki çocuklara bir fotokopiyi bile çok görüyordu. Gururla başını kaldırdı.

                “Fotokopi yoksa koro da yok!”

                Müdür Bey, çekmecesinden bir yazı çıkardı. Bakanlığımızın geçen yıl yayımladığı değerler eğitimine ilişkin bir resmi yazı. 

                “Sayın müfettişim, bu 15 sayfalık hikayeyi 6, 7, 8. sınıflardaki bütün öğrenciler için çoğaltmamızı emrediyorlar. Bu sınıflarda 600 öğrencimiz var. 9000 kağıt ediyor. Bundan sonra da benzer birçok çalışma gelecek. Biz ne yapalım?

                Eğitimle ve eğitimcilerin sorunlarıyla hemhal olan, devletin temsilcisi bir eğitim müfettişi olarak sadece başımı önüme eğdim. 

                Yıl boyunca birçok okulumuzda benzer olayların yaşanacağı gerçek. Bakanlığa düşen ortadaki sorun için çözüm üretmesi. 

                Öğretmenimizin yüreğindeki deprem kırığından Bakanlığımıza sesleniyorum.

    -          KİMSE YOK MU?

Doğan Ceylan
MÜfettişler Derneği Başkanı